We werden heel hartelijk ontvangen en kregen een rondleiding door het gebouw met zijn diverse luisterruimtes gevolgd door een prima kop koffie.
Muziek werd er ook geluisterd. Een van mijn vrienden, een B&W fan, wilde eerst de 803 horen die daar stond opgesteld. Klonk in eerste instantie prima, veel detail (heel anders dan de wollig klinkende B&W 604S3 die ik hier ook thuis heb staan). Na een tijdje had ik toch de indruk dat je overspoeld werd met detail, het werd wat rommelig en de speaker "betrok" je niet bij de muziek.
Lachend werd toen een ca 50cm hoog schitterend afgewerkt luidspekertje aangesloten van een mij onbekend merk: Triangle Magellan (de Duetto).
Mijn bek viel open. WTF?
De drie keer zo dure B&W's volkomen weggespeeld. Kansloos. Alles klopte, van laag tot hoog, ruimtelijkheid en muzikaliteit. Fenomenaal, ik heb nog een heleboel te leren op het gebied van luidsprekerontwerp.
Dat merk maakt ook grote (en heel dure) luidspekers. In een zaaltje stonden de Grande Concerto. Twee zuilen van 2m20 hoog die voor een halve ton van eigenaar kunnen wisselen. Daar was ik nu wel heel benieuwd naar. Er werd een platenspeler aangezwengeld en de bekende plaat (vinyl dus) van Roger Waters werd opgezet.
Ik ken de plaat behoorlijk goed, maar in de achtergrondgeluidjes valt nog veel meer waar te nemen dan ik me ooit voorgesteld had. Ondanks het volume klonk alles nog vrij rustig en vanzelfsprekend. Fabelachtig.
Het is dat ik besef dat die dingen meer luisterruimte nodig hebben dan ik ze kan bieden om zo tot hun recht te komen als ik ze gehoord heb. Anders was ik een hypotheekgesprek aangegaan.
Zo, dat moest ik even kwijt. Het zou zomaar kunnen zijn dat er een model van de triangel in huize PappaLeo zijn opwachting maakt.
Stassen, bedankt.
](./images/smilies/eusa_wall.gif "Brick wall")
